Po niemal 40 latach badań zespół naukowców z Laboratorium Napędu Odrzutowego NASA, kierowany przez Jamiego Jasinskiego, opublikował hipotezę, która może całkowicie zmienić nasze spojrzenie na dotychczasowe obserwacje Urana.

Gdy Voyager 2 dotarł do Urana, przeprowadził szczegółowe badania jego magnetosfery. Odkrycia te zdumiewają, ponieważ pole magnetyczne Urana różni się znacznie od tego, co znamy na Ziemi. Na naszej planecie pole magnetyczne jest symetryczne i niemal równoległe do osi geograficznej, podczas gdy na Uranie jest mocno asymetryczne i nachylone pod kątem prawie 60 stopni względem równika planety.

Interesującym faktem jest to, że natężenie pola magnetycznego na półkuli południowej jest dziesięciokrotnie słabsze niż na północy, co przez lata było zagadką dla naukowców. Dla wielu badaczy ta niezwykła struktura pola magnetycznego stawała się przedmiotem licznych spekulacji.

Nowa analiza danych wskazuje, że wyniki pomiarów mogły być zaburzone przez intensywne wiatry słoneczne, które mogły wpłynąć na magnetosferę Urana. To sugeruje, że Voyager mógł obserwować wyjątkowy, tymczasowy stan planety, który występował jedynie przez 4% czasu badań.

Odkrycie to zmienia dotychczasowe przekonania - asymetryczna magnetosfera Urana nie jest normą, lecz wynikiem zewnętrznych wpływów, co otwiera nowe możliwości badawcze. Co więcej, hipoteza Jasinskiego sugeruje istnienie plazmy w otoczeniu Urana, której Voyager 2 nie mógł wcześniej wykryć. Badacze spekulują, że może ona pochodzić z księżyców Urana - Oberona i Tytanii.

Dotychczas uważano te księżyce za geologicznie martwe, ale nowe badania wskazują, że mogą one mieć ukryte oceany, które dostarczają plazmy do magnetosfery planety. To odkrycie może zainspirować dalsze eksploracje, które mogłyby wykazać, że na tych księżycach istnieje aktywność geologiczna, a nawet warunki sprzyjające życiu mikrobiologicznemu w ich wnętrzach.

Uran wyróżnia się także swoimi unikalnymi parametrami fizycznymi. Obserwacje wskazują, że planeta ta leży niemal na boku w porównaniu do innych planet w Układzie Słonecznym. Jedna z teorii sugeruje, że Uran mógł być kiedyś obiektem zderzenia z inną protoplanetą, co mogło skutkować jego nietypowym nachyleniem. Inną hipotezą jest to, że miał on dużego księżyca, którego grawitacyjne oddziaływanie mogło stopniowo przechylić planetę do obecnej pozycji.

Nowe odkrycia i hipotezy dotyczące Urana nie tylko poszerzają naszą wiedzę o tej odległej planecie, ale również rzucają światło na funkcjonowanie całego Układu Słonecznego. Badania te z pewnością będą kontynuowane w przyszłości, odkrywając tajemnice, które wciąż czekają na swoje ujawnienie.