W polskich lasach często można natknąć się na fascynujące zjawisko – lodowe włosy. Ten niecodzienny widok przypomina delikatne lodowe strzępy, które pojawiają się na gnijącym drewnie, szczególnie w chłodniejszych miesiącach. Zjawisko to jest efektem działalności grzyba Exidiopsis effusa, który wpływa na proces krystalizacji wody w drewnie.

Zagadnienie to fascynowało naukowców przez wiele lat. Po raz pierwszy lodowe włosy zostały opisane przez Alfreda Wegenera w 1918 roku, kiedy to zwrócił uwagę na niecodzienne kryształy lodu zimą 1916-1917 roku podczas swojej służby w niemieckiej armii. Dopiero w 2015 roku badania chemiczne i biologiczne potwierdziły, co powoduje to zjawisko. Uczony z Niemiec i Szwajcarii zauwazili, że w wyniku działania grzyba, woda wewnątrz gnijącego drewna jest wypychana na zewnątrz, co prowadzi do tworzenia cienkich, lodowych włosów w odpowiednich warunkach atmosferycznych.

Takie warunki wymagają obecności wilgoci oraz temperatury nieco poniżej zera. Kryształy lodu, powstałe podczas tego procesu, mogą osiągać wysokość nawet 20 cm, z średnicą wynoszącą 0,02 mm.

Lodowe włosy mogą utrzymywać się przez kilka dni, nawet jeśli temperatura chwilowo wzrasta powyżej zera. Warto również zauważyć, że po dotknięciu te delikatne formacje szybko się zciekają. To niezwykłe zjawisko jest nie tylko interesujące z punktu widzenia naukowego, ale także stanowi niezwykłą atrakcję dla miłośników przyrody i fotografów.

Jeśli planujecie spacer po lesie w colder months, miejcie na uwadze, że możecie napotkać ten niecodzienny fenomen – lodowe włosy na drewnie, będące efektem interakcji naturalnych procesów biologicznych i meteorologicznych.