Władze badające najtragiczniejszą katastrofę lotniczą w Korei Południowej rozpoczęły dochodzenie w sprawie betonowej ściany, znajdującej się około 250 metrów od końca pasa startowego. Ekspert ds. bezpieczeństwa lotniczego, David Learmount, mówi, że gdyby ta "przeszkoda" nie istniała, samolot mógłby wylądować z większą szansą na przeżycie dla wszystkich pasażerów.

Learmount podkreśla, że lądowanie było wyjątkowo udane, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że samolot nie miał możliwości użycia klap. W jego ocenie, to nie lądowanie jako takie stało się przyczyną tragedii, lecz uderzenie w niezwykle twardą przeszkodę tuż za końcem pasa, co spowodowało śmierć wielu osób.

Mur pełnił rolę elementu nawigacyjnego

Południowokoreańska agencja prasowa Yonhap ujawnia, że betonowa konstrukcja była częścią systemu nawigacyjnego, znanego jako lokalizator, który pomógł samolotom w precyzyjnym lądowaniu. Mur mierzy cztery metry wysokości, a jego konstrukcja była podwyższona, aby lokalizator działał poprawnie.

Ministerstwo Transportu Korei Południowej wydało oświadczenie, wskazując na fakt, że podobne rozwiązania istnieją na wielu lotniskach zarówno w kraju, jak i za granicą. Urzędnicy zaczęli jednak badać, dlaczego niektóre z tych konstrukcji nie są wykonane z lżejszych materiałów, które mogłyby z łatwością pęknąć w przypadku uderzenia.

Zmiana przepisów w lotnictwie

Ekspert ds. bezpieczeństwa zauważył, że ta katastrofa mogłaby prowadzić do przeglądu przepisów dotyczących budowy i lokalizacji tego typu konstrukcji na lotniskach. Rekomendacje w tej sprawie mogłyby obejmować wprowadzenie bardziej elastycznych materiałów, które zminimalizowałyby ryzyko tragicznych w skutkach kolizji. Czy to oznacza, że lotnictwo stanie się bezpieczniejsze? O tym zdecydują wyniki dochodzenia oraz rekomendacje specjalistów. W międzyczasie, ta katastrofa przypomina o kruchym balansie pomiędzy technologią a bezpieczeństwem.