Wydarzenia związane z tragiczną implozją podwodnej jednostki Titan, która miała miejsce 18 czerwca 2023 roku, przybierają zupełnie nowy obrót. Ostatnie nagrania z dna oceanicznego, wykonane przez robota poszukiwawczego 22 czerwca 2023 roku, ujawniają niepokojące szczegóły dotyczące stanu wraku. Początkowo istniały nadzieje na ocalenie pięciu pasażerów, ale nowe materiały rozwiewają te marzenia.

Nagrania, które zostały opublikowane przez Straż Wybrzeża USA (USCG), ukazują szczątki Titana, rozrzucone na dnie Atlantyku. Komisja Dochodzeń Morskich, która zajmuje się tym przypadkiem, rozpoczęła publiczne przesłuchania 16 września. Przesłuchania potrwają do końca miesiąca i mają na celu uzyskanie kluczowych informacji od ekspertów oraz osób związanych z OceanGate.

Na filmach widać fragmenty statku, w tym część rufową, która była narażona na działanie ogromnego ciśnienia i nie była hermetyczna, co spowodowało nagromadzenie wody. Obraz zarejestrowany przez robota krótko po katastrofie potwierdził, że nie było sygnałów alarmowych ze strony załogi, co jest zdumiewające, biorąc pod uwagę dramatyzm sytuacji. Zaledwie 1,5 godziny po rozpoczęciu zanurzenia, załoga zgłosiła rutynowe działania, lecz kilka sekund później zniknęli z radarów.

Co więcej, szczątki kadłuba przetransportowano na powierzchnię, gdzie zidentyfikowano pozostałości pięciu członków załogi, w tym znane osobistości, takie jak hamish Harding, Paul-Henri Nargeolet i Stockton Rush, twórca OceanGate. Te tragiczne niepowodzenia rzucają nowe światło na bezpieczeństwo w przemyśle podwodnym.

Podczas przesłuchań oskarżane były problemy związane z konstrukcją tytanowego kadłuba i wzmocnieniami z włókna węglowego. Były pracownik OceanGate, Tym Catterson, ujawnia, że wielokrotnie wyrażał swoje wątpliwości co do trwałości pojazdu, lecz jego obawy były regularnie ignorowane.

Zgodnie z jego teorią, do katastrofy nie doszło z powodu zmęczenia materiału, jak wcześniej podejrzewano, ale z powodu osłabienia połączenia między centralnym elemencie kadłuba z tytanową obręczą. Catteron sugeruje, że katastrofa mogła wydarzyć się błyskawicznie, nie dając załodze czasu na jakąkolwiek reakcję.

Opisywana jako despotyczny lider, Stockton Rush otwarcie odrzucał wszelkie standardy bezpieczeństwa, które ograniczałyby jego innowacyjne pomysły. W międzynarodowych wodach był praktycznie nietykalny dla regulacji, co przeraża wielu ekspertów z branży. Wskazują oni, że pułapki finansowe i pragnienie wykreowania nowatorskiej technologii mogły doprowadzić do tragicznych skutków.

Nowe dowody skłaniają do refleksji nad bezpieczeństwem na głębokości, a każde przesłuchanie otwiera drzwi do kolejnych, być może zaskakujących faktów. Jakie jeszcze sekrety kryje dno oceanu? Czy możemy powiedzieć, że przyczyny tej katastrofy były tylko zbiegiem okoliczności, czy świadomym narażeniem ludzi na niebezpieczeństwo? To pytania, które wymagać będą odpowiedzi w nadchodzących miesiącach.