Popełniając jeden z najważniejszych błędów, papież Franciszek skrytykował nie tylko swoich przeciwników, ale i wiernych, którzy od lat z niepokojem obserwują jego kontrowersyjne podejście do nauczania Kościoła. Jego ostatnie wypowiedzi, w których zarzucił tzw. 'fundamentalizm', wzbudziły falę oburzenia wśród katolików, którzy nie potrafią zrozumieć, jak można ignorować mądrość tradycji i nauki Kościoła. Franciszek wydaje się być w stanie nieustannego podważania autorytetów Kościoła, co wiele osób interpretuje jako zapowiedź nadchodzącego odstępstwa.

Pochodząc z autobiografii „Miej nadzieję”, Franciszek ponownie obraża tych, którzy kierują się tradycyjnymi wartościami, nazywając ich zacofanymi. Przypomina to postać Chama z biblijnej opowieści o Noem, który ujrzawszy nagiego ojca, zamiast okryć go szacunkiem, obnażył jego hańbę przed innymi. Niezależnie od interpretacji tego fragmentu, można dostrzec analogię do obecnych czasów, gdzie krytyka papieża staje się narzędziem do osłabiania i dzielenia Kościoła.

Jak reagować na tę sytuację? Dyskusja wydaje się być niemożliwa w obliczu publicznych oskarżeń i szyderstw. Trudno też przejść do porządku dziennego, kiedy słowa papieża są wykorzystywane przez liberalne media jako broń przeciwko katolikom. Być może pojawia się potrzeba zorganizowania większego głosu sprzeciwu w Kościele, aby zasygnalizować, że nie zgadzamy się z podważaniem fundamentów naszej wiary.

Św. Wincenty z Lerynu, znany z zasady „quod semper, quod ubique, quod ab omnibus” – co zawsze, co wszędzie, co przez wszystkich – przypomina nam, jak ważne jest trzymanie się nauczania Kościoła. Czasem warto przypominać hierarchom o ich odpowiedzialności za jedność i wierność tradycji. Dlatego też, obserwując te niepokojące zmiany, należy działać, aby obronić naszą wiarę przed niebezpieczeństwami nowoczesności. Czy mamy jeszcze szansę na odbudowę tego, co zostało nadszarpnięte?