Colossal Biosciences, biotechnologiczny gigant założony zaledwie w 2021 roku, ma na celu przywrócenie do życia mamuta włochatego, dodo oraz tygrysa tasmańskiego. W ostatnich doniesieniach firma ogłosiła, że pozyskała 200 milionów dolarów, co podniosło całkowite finansowanie projektu do imponujących 435 milionów dolarów. To ambitne przedsięwzięcie może zmienić oblicze ochrony gatunków, które znamy jedynie z muzealnych ekspozycji czy skamieniałości.

Jednakże projekt budzi szereg kontrowersji oraz etycznych dylematów. Zwolennicy deekstynkcji argumentują, że przywrócenie wymarłych gatunków może przyciągnąć nowych inwestorów oraz pomóc w ochronie zagrożonych ekosystemów. Krytycy wskazują natomiast, że wskrzeszone zwierzęta mogą być jedynie niedoskonałymi imitacjami oryginalnych gatunków, co prowadzi do wielu pytań o moralność i etykę takich działań.

Melanie Challenger, autorka książki „How To Be Animal: A New History of What it Means To Be Human”, zauważa, że w rzeczywistości jest to tworzenie nowych organizmów przypominających wymarłe zwierzęta, a nie przywracanie ich w tradycyjnym sensie. Jej wypowiedzi wskazują na ryzyko związane z takimi eksperymentami oraz nieodwracalne konsekwencje, jakie mogą one przynieść dla środowiska.

Naukowcy w Colossal Biosciences posługują się trzema głównymi metodami, aby osiągnąć swoje cele: klonowaniem, inżynierią genetyczną oraz selektywną hodowlą. Klonowanie, które jako pierwszy przykład zaistniało na świecie dzięki owcy Dolly, w przypadku gatunków wymarłych wiele lat temu może okazać się niepraktyczne. Z kolei projekty takie jak Grazelands Rewilding próbują odzyskać cechy wymarłych gatunków poprzez hodowlę wsteczną.

Colossal, realizując swoje ambicje, edytuje genomy blisko spokrewnionych gatunków. Przykładowo mamuta włochatego próbują odtworzyć za pomocą genów słonia azjatyckiego, a w przypadku dodo korzystają z genotypów gołębia nikobarskiego. Mimo tych osiągnięć wiele wyników badań nie zostało dotychczas opublikowanych w czasopismach naukowych, co budzi wątpliwości co do ich autentyczności i praktyczności.

Beth Shapiro, dyrektor naukowy Colossal, przyznaje, że przywrócenie wymarłych gatunków nie rozwiąże problemu masowego wymierania, ale technologie rozwijane w tym kierunku mogłyby wspierać ochronę istniejących zagrożonych gatunków. Colossal sugeruje, że hybrydowe mamuty mogłyby pomóc w ograniczeniu topnienia wiecznej zmarzliny w Arktyce, co również jest kwestią sporną w środowisku naukowym. Eksperci wykazują sceptycyzm co do możliwości, aby takie działania były skuteczne przed upływem koniecznego czasu. Jakie mogą być więc prawdziwe konsekwencje tych działań? Świat przyrody czeka na odpowiedź!