Kazimierz Wichniarz, niegdyś znany jako "amant charakterystyczny", zyskał status ikony polskiego kina, szczególnie po roli Jana Onufrego Zagłoby w kultowym filmie Jerzego Hoffmana "Potop". Urodził się 18 stycznia 1915 roku w Poznaniu i swoje życie dedykował sztuce, z pasją grając na scenie, w filmie oraz w teatrze radiowym. Zmarł 26 czerwca 1995 roku, a jego grób znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Wichniarz miał na koncie nie tylko rolę Zagłoby, ale również występy w 15 filmach oraz niezliczone ról teatralnych. Jego charakterystyczny głos sprawił, że był ceniony w audycjach radiowych, gdzie wystąpił w aż 270 przedstawieniach Teatru Polskiego Radia. Wiele osób pamięta go również z rolą króla z serii "Bajka dla dorosłych". Pomimo, że przez wiele lat nie przyciągał uwagę masowej widowni, jego kariera rozkwitła po wieku 60 lat.

Nie da się ukryć, że Wichniarz emanował wyjątkowym ciepłem i humorem, zarówno na scenie, jak i w życiu osobistym. Przyjaciele wspominali go jako osobę niezwykle serdeczną, znaną z radosnego usposobienia, które potrafiło rozjaśnić nawet najbardziej stresujące sytuacje. Witold Sadowy, dziennikarz "Gazety Wyborczej", podkreślał, iż Wichniarz szczycił się dużą popularnością wśród widzów oraz kolegów po fachu.

W trakcie II wojny światowej, gdy Wichniarz był jeszcze młodym aktorem, jego życie przybrało dramatyczny obrót. Brał udział w kampanii wrześniowej, został aresztowany przez Niemców, a następnie uciekł z obozu jenieckiego, przez co spędził dużą część okupacji w ukryciu. Po wojnie wrócił do Teatro Wojska Polskiego, co pozwoliło mu na dalszy rozwój kariery.

Jego talent aktorski dał o sobie znać także w warszawskim Teatrze Narodowym, do którego dołączył w 1957 roku. Od tamtej pory Wichniarz stał się twarzą tego teatru, odgrywając kluczowe role przez kolejnych 31 lat, aż do przejścia na emeryturę.

Wichniarz był kobietą uwielbianą przez liczne fanki, które podziwiały jego komediowy talent i dystans do siebie. W kontekście swojego wizerunku często mówił o sobie jak o „amancie charakterystycznym”, co podkreślało jego unikalny styl i urok osobisty.

Jego życie i kariera są doskonałym przykładem tego, jak talent i pasja mogą przetrwać próbę czasu, a także inspirować kolejne pokolenia artystów. Nawet po 80. urodzinach, Wichniarz zachowywał optymizm i nie wykluczał powrotu na scenę pomimo pogarszającego się stanu zdrowia.

Kazimierz Wichniarz pozostaje w pamięci jako jeden z najciekawszych i najbardziej charyzmatycznych aktorów polskich, którego wkład w sztukę zasługuje na wieczne uznanie.