Nowy-stary prezydent USA może zdecydować się na wycofanie amerykańskich wojsk z Europy, co już raz próbował zrobić na końcu swojej pierwszej kadencji. Wówczas jednak proces ten został zatrzymany, a następnie odwrócony przez administrację Joe Bidena.

Jednym z problemów, które obecnie trapią NATO, jest paraliż decyzyjny. Sojusz opiera się na mechanizmie kolektywnego podejmowania decyzji, co oznacza, że nie można przegłosować państwa członkowskiego. Jeśli USA zdecyduje się nie wspierać Sojuszu – co może być zgodne z wolą nowego prezydenta – to NATO będzie stawać przed poważnym wyzwaniem.

Warto podkreślić, że wiele europejskich krajów, zwłaszcza Niemcy, od lat korzysta z amerykańskiej protekcji, nie inwestując wystarczająco w swój własny potencjał wojskowy. Washington może czuć frustrację wobec takiej sytuacji, która może być szkodliwa dla stabilności w regionie.

Fakt, że państwa europejskie nie inwestują w rozwój własnych sił zbrojnych, wymaga krytycznej analizy. Z drugiej strony, Europejczycy mają potencjał, aby zwiększyć swoje wydatki obronne, rezygnując chociażby z części społecznego komfortu, w jakim na co dzień żyją.

Od lat bezpieczeństwo międzynarodowe opiera się na równowadze nuklearnej między USA a Rosją, co podkreśla znaczenie arsenalu poszczególnych krajów. USA i Rosja dysponują podobną ilością głowic nuklearnych, lecz tylko część z nich jest aktywna. W przeciwieństwie do Rosji, Francja i Wielka Brytania mają znaczące zasoby gotowe do użycia, co jednak w przypadku konfliktu z Rosją może nie być wystarczające.

Rosja, pomimo potężnego arsenału, ma ograniczone możliwości strategiczne z powodu koncentracji cywilizacyjnej w Moskwie i Petersburgu. To może być istotnym czynnikiem w przypadku zaostrzenia konfliktów. Równocześnie Europa dysponuje znaczną siłą ekonomiczną, która mogłaby być wykorzystana w starciu militarnym.

Pod względem konwencjonalnej siły militarnej, NATO ma przewagę nad Rosją, dysponując większą ilością żołnierzy, czołgów i samolotów. Budżet obronny państw NATO przewyższa rosyjski, aczkolwiek wskutek wojny w Ukrainie jego wykorzystanie jest w wielu krajach mocno ograniczone.

Niestety, jednym z głównych problemów NATO pozostaje różnorodność państw członkowskich i związaną z tym problematyczną definicję interesów. Każdy kraj ma swoją własną wizję i cele, przez co koordynacja działań jest utrudniona. W tym kontekście, USA jako dominująca siła mogą lepiej mobilizować sojuszników do wspólnego działania.

Wspomniane problemy logistyczne, które zarówno teraz, jak i w przeszłości wpływały na skuteczność operacyjną wojsk, pozostają istotne. W Afganistanie amerykańska logistyka była kluczowa w zapewnieniu wsparcia, a brak odpowiednich zdolności w państwach europejskich wskazuje na potrzebę ich wzmocnienia w sytuacji kryzysowej.

Podsumowując, NATO bez USA może przypominać nowoczesny czołg pozbawiony silnika i dowódcy. Wielu wojen nie wygra się bez sprawnej logistyki i zorganizowanego wsparcia, co wciąż pozostaje jednym z największych wyzwań sojuszu.