11 września 2025: Ostatni dzwonek dla kredytobiorców

Dnia 11 września 2025 roku Rzecznik Generalny TSUE ma opublikować opinię dotyczącą polskiej sprawy C-471/24, odnoszącej się do kredytów hipotecznych w złotych ze zmiennym oprocentowaniem opartym na stawce WIBOR. To przełomowy moment dla tysięcy polskich rodzin, które często w podpisywanych umowach kredytowych były nieświadome mechanizmów działania wskaźnika referencyjnego. Choć sama opinia nie jest wyrokiem, może wyznaczyć kierunki dla ostatecznych rozstrzygnięć Trybunału.

Kluczowe pytania do TSUE

W lipcu 2024 roku polski sąd zadał tzw. pytania prejudycjalne do TSUE, koncentrując się na kilku fundamentalnych kwestiach. Czy dyrektywa 93/13 pozwala na badanie postanowień dotyczących zmiennego oprocentowania uzależnionego od WIBOR? Jeśli tak, to jak pod względem przejrzystości i zrozumiałości postanowień można je kontrolować? Jakie konsekwencje miałoby uznanie klauzul opartych na WIBOR za nieuczciwe?

Ochrona konsumentów w centrum uwagi

Adwokat Karolina Pilawska z kancelarii Pilawska Zorski Adwokaci podkreśla, że oczekuje pozytywnej opinii Rzecznika, która potwierdzi możliwość sądowego badania klauzul odnoszących się do WIBOR. Istotny jest sposób, w jaki te klauzule są przedstawiane klientom. Według niej, klienci powinni otrzymywać jasne informacje na temat WIBOR-u i potencjalnych ryzyk związanych z jego stosowaniem.

Walka o przejrzystość WIBOR-u

Z doświadczeniem wynika, że wielu kredytobiorców nigdy nie dostało odpowiednich symulacji dotyczących stawki WIBOR ani pełnych wyjaśnień dotyczących ograniczeń tego wskaźnika. Jeżeli sądy krajowe uznają brak takich informacji za naruszenie kryteriów unijnych, mogą rozpocząć dokładniejsze badania, które mogą sprzyjać ochronie konsumentów.

Co czeka kredytobiorców: dwa możliwe scenariusze?

Jest kilka możliwych scenariuszy dla sądów krajowych. Może się zdarzyć, że klauzula WIBOR zostanie uznana za nieuczciwą, co obniży koszty kredytu. Alternatywnie, jeśli umowa straci spójność po usunięciu wskaźnika, może dojść do jej nieważności i konieczności zwrotu nadpłaconych kwot.

Koncepcje banków kontra dyrektywa

Banki bronią się, twierdząc, że WIBOR jako wskaźnik krytyczny nie podlega kontroli. Jednak to, w jaki sposób stosowany jest w relacjach z klientami, jest kluczowe. Dyrektywa 93/13 chroni konsumentów przed niejasnościami i ryzykiem przerzucenia odpowiedzialności za zmiany stóp procentowych.

Czego mogą oczekiwać klienci?

Kiedy stawka WIBOR nie jest przejrzysta i nie jasno przedstawiona klientom, pojawiają się pytania o uczciwość ofert kredytowych. Klienci raczej nie mogą liczyć na idealne rozwiązania, jak opcja margin-only, ale mogą ubiegać się o sprawiedliwe traktowanie i możliwość odzyskania nadpłat.

Jakie są następne kroki dla kredytobiorców?

Obserwujcie 11 września 2025 roku! To właśnie wtedy może paść kluczowa odpowiedź z Luksemburga, która zaważy na losach tysięcy kredytobiorców w Polsce. Warto być na bieżąco i przygotowanym na wszelkie możliwe działania.