W nowym eseju opublikowanym przez "New York Times" papież Franciszek przywołuje humorystyczne anegdoty dotyczące siebie i jego poprzedników, szczególnie Jana XXIII oraz Jana Pawła II. Twierdzi, że życie pełne jest smutków, ale ważne jest, by nie dać się przygnębić melancholii. Zgodnie z jego słowami, kapłani nie są odporni na pokusy smutku i zgorzknienia, co może prowadzić do autorytarnego stylu bycia, a nie prawdziwego pasterzowania.

Ojcze Święty podkreślił, że duchowni powinni pielęgnować poczucie humoru i autoironię, które pomagają w radzeniu sobie z narcyzmem. Przytaczając anegdotę, mówił o jezuicie, który zapytał Boga przed operacją o swoją przyszłość, a po udanym zabiegu, zmieniając swój wygląd, zginął w tragiczny sposób. Franciszek zauważył, że humor i umiejętność śmiania się z siebie może być potężnym narzędziem w walce z egoizmem.

W osobistym wspomnieniu Franciszek przywołał sytuację, gdy po przylocie do Stanów Zjednoczonych zasiadł za kierownicą limuzyny. Jego radość z prowadzenia luksusowego samochodu szybko została przerwana przez policję, która zrozumiała, z kim ma do czynienia. "Przepraszam, ale chyba mam problem" - relacjonował młody funkcjonariusz.

Na koniec, papież odniósł się do ważnego przesłania: wszyscy powinniśmy stać się jak dzieci, aby wejść do Królestwa Bożego, podkreślając, że spotkania z dziećmi przynoszą mu największą radość. Zwrócił też uwagę na mądrość starszych osób, które potrafią cieszyć się życiem niczym dobre wino.

Esej Franciszka to ważny głos w dyskusji na temat duchowości, humoru i relacji międzyludzkich, które powinny budować Kościół. W dobie kryzysów warto pamiętać, że radość i umiejętność śmiania się z siebie to kluczowe elementy w drodze do lepszego życia oraz głębszych więzi z innymi.