Niedawno obniżka stóp procentowych przez amerykański bank centralny (Fed) zaskoczyła wielu analityków. Jeszcze kilka dni przed posiedzeniem niewielu przewidywało tak drastyczną decyzję. Uzasadnieniem tej decyzji są nowe prognozy inflacji, które wskazują na jej dalsze spadki w przyszłym roku, a także na wzrost bezrobocia, które obecnie wynosi 4,2%. Choć Fed określa to jako "zdrowy" poziom, niepokój wzbudza fakt, że stopy zostały obniżone w obliczu niepewności wokół przyszłości gospodarki.

Przykład z przeszłości pokazuje, że kiedy Fed rozpoczynał cykl obniżek we wrześniu 2007 roku, to prawie bezpośrednio poprzedziło to recesję, której kulminacją był upadek Lehman Brothers rok później. Historie z 2001 roku również pokazują, że pierwsza duża obniżka stóp była początkiem trudnych czasów gospodarczych. Obecnie prognozy są bardziej konserwatywne, jednak w dalszym ciągu istnieje niebezpieczeństwo, że głębsze cięcia stóp mogą być nieuniknione w odpowiedzi na przyszłe zawirowania na rynku pracy.

Analizując dane, możemy zauważyć, że w przeszłości pierwsze wielkie cięcia stóp prowadziły do ogólnego spadku rynków. Na przykład, w ciągu dwóch lat po takich decyzjach poziom stóp obniżył się o ponad 500 punktów bazowych. Jeśli powtórzyłby się taki scenariusz, mogłoby to oznaczać duże monetarne luzowanie, co z kolei wpłynęłoby na gospodarki i rynki akcji.

Ważne pytanie, które się nasuwa, to jakie będą dalsze ruchy Fed-u. Czas pokaże, czy prognozowany spadek inflacji i stabilizujące się bezrobocie będą miały miejsce. Pojawiające się negatywne wyniki z rynku pracy mogłyby skłonić Fed do jeszcze bardziej drastycznych kroków. Wszyscy mamy nadzieję, że scenariusz optymistyczny – zmniejszenie inflacji przy stabilnym rynku pracy – będzie tym, który zrealizuje się na nadchodzące lata.