Rusya ile Kuzey Kore arasında kurulan stratejik ortaklık anlaşması, Putin tarafından onaylandı ve Rusya'nın yasal bilgi sisteminde yayımlandı. Bu anlaşma, iki ülke arasındaki ilişkilerin savunma, tarım, sağlık ve eğitim gibi birçok alanda gelişmesini öngörüyor. Anlaşmada, taraflardan birine saldırı yapılması halinde diğer tarafın askeri yardım sağlayacağına dair bir madde de yer alıyor.

İki ülke, ‘savaşı önlemek ve savunma kabiliyetlerini güçlendirmek’ amacıyla ortak askeri tatbikatlar düzenleyebilecekler. Bu kritik anlaşma, Putin'in Kuzey Kore'yi ziyaret ettiği haziran ayında imzalanmış ve ardından Rus parlamentosunun alt kanadı Duma ve üst kanadı Federasyon Konseyi tarafından onaylanmıştı.

Bu gelişmeler, NATO ve Güney Kore'nin Kuzey Kore'nin Rusya'ya asker göndermesi konusunu ele almasıyla karşılık buluyor. Güney Kore Cumhurbaşkanı Yoon, bu durumu "küresel güvenlik için bir dönüm noktası" olarak nitelendirirken, tehditlere karşı ortak bir duruş sergileme gerektiğini vurguladı. Yoon, ayrıca Ukrayna'dan bir özel temsilcinin Güney Kore'ye ziyareti için planlamalar yapıldığını duyurdu.

Bunun yanı sıra Rutte, Kuzey Kore’nin birliklerinin yakında Ukrayna'ya geçiş yapacağını ve bu durumun bölgedeki güvenlik krizini daha da derinleştirebileceğini ifade etti. NATO, artan güvenlik tehditleri ile başa çıkmak için Avrupa Birliği ile işbirliğini geliştirmek üzere özel bir görev gücü kurmayı planlıyor.

Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, Kuzey Kore ile yaptığı resmi ziyarette 'kapsamlı stratejik ortaklık anlaşması' imzalamıştı. Ukrayna Devlet Başkanı Volodimir Zelenskiy, Rusya'nın Kuzey Kore askerlerini ilk muharebe bölgelerine 27-28 Ekim tarihlerinde konuşlandırmayı planladığını açıklamıştı. ABD ise Rusya'da yaklaşık 10 bin Kuzey Kore askerinin bulunduğunu ve bunlardan 8 bininin Ukrayna sınırına yakın Kursk bölgesinde konuşlandırıldığını duyurdu.

Uzmanlar, bu gelişmenin bölgedeki dengeleri değiştirebileceğini ve uluslararası güvenlik dinamiklerini önemli ölçüde etkileyeceğini belirtiyor. Kuzey Kore ve Rusya'nın stratejik işbirliğinin artması, Batılı ülkeler için bir tehdit algısı yaratıyor. Bu nedenle, gözler şimdi uluslararası toplumun bu durum karşısında nasıl bir tavır alacağına çevrilmiş durumda.