Treningi Agaty Wróbel to temat budzący wiele emocji, a teraz, po wydaniu jej kontrowersyjnej książki, trener Ryszard Soćko postanawia zabrać głos i ujawnia szereg nieznanych faktów.

Podczas wizyty w Polskim Komitecie Olimpijskim, gdzie odbyła się prezentacja książki, Soćko wyznał, że nie znał wcześniej jej treści. Przyznaje, że spotkanie z Agatą Wróbel wyglądałoby zupełnie inaczej, gdyby miał wcześniej dostęp do jej słów.

Czy Agata Wróbel odzwierciedla prawdę? Agata w swojej książce wylała całą swoją frustrację i żal. Opisuje swój czas w podnoszeniu ciężarów jako nieprzyjemny, a ze słów Soćko wynika, że rzeczywistość była inna. Dostało się nie tylko trenerom, ale także koleżankom, rodzinie oraz Polskiemu Związkowi Podnoszenia Ciężarów.

Soćko mówi, że Agata była wyjątkową zawodniczką, której sukcesy w podnoszeniu ciężarów nie były wynikiem dużej siły fizycznej, ale niesamowitej reakcji na obciążenia.

Trener wspomina również, że w ośrodku, który Agata określiła jako „więzienie”, starali się stworzyć namiastkę domu.

Na pytanie, czy naprawdę wykazywał brak szacunku wobec zawodniczek, Soćko stanowczo zaprzecza, twierdząc, że jego metody, mimo że były wymagające, były zawsze oparte na wzajemnym szacunku.

Pomimo wielu wyzwań, Agata miała również swoje przygody. Pamięta czasy, gdy z koleżankami uciekały z ośrodka, by obejrzeć wschód słońca w Władysławowie.

W rozmowie 나오이, Soćko porusza również temat trudności, z jakimi borykały się dziewczyny w ośrodku – dyscyplina i ludzi wymagałby zaangażowania.

Agata jednak nie skorzystała z licznych ofert, jakie otrzymała po zakończeniu kariery. Jej życiowe wybory, jak podkreśla Soćko, to przestroga dla innych.

Trener zwraca uwagę, że pomimo trudnego rozstania zawsze byli w kontakcie, a Agata nawet sięgała po pomoc finansową, co pokazuje, jak złożona była ich relacja.

W obliczu kryzysu zdrowotnego Agaty, Soćko ma nadzieję, że sportowe wartości, które wpajali zawodniczkom, pomogą im zbudować przyszłość.

Na koniec dodaje, iż nie tylko on, ale również wiele osób może zdementować niektóre z zarzutów stawianych przez Agatę.

Zaskakujące jest, że po trudach karierze, gdy światło reflektorów zgasło, Agata oferowała swoje wspomnienia w formie sielanki, podczas gdy rzeczywistość była znacznie bardziej skomplikowana.