W obliczu rosnących napięć geopolitycznych i zmieniającego się krajobrazu technologii satelitarnej, Polska podejmuje decydujące kroki w zakresie swojej obecności w międzynarodowych organizacjach. Organizacja Intersputnik, powstała jako odpowiedź ZSRR na amerykański Intelsat, była niegdyś kluczowym partnerem w zakresie współpracy w dziedzinie łączności satelitarnej.

Jednak po 1991 roku świat satelitarny uległ znacznym zmianom, co w efekcie wpłynęło na działalność Intersputnika. "Zmiany te spowodowały komercjalizację, która oddaliła organizację od pierwotnych celów politycznych" – zauważa dr Mariusz T. Kłoda, ekspert prawa kosmicznego, w rozmowie z TVN24.pl.

Polska, pomimo transformacji po 1989 roku, pozostała członkiem Intersputnika i przez wiele lat czerpała z tego korzyści finansowe, regularnie inwestując około 800 tys. dolarów rocznie. Jednakże, jak zaznacza dr Kłoda, po przystąpieniu do ITSO i Eutelsatu, zainteresowanie polskich instytucji zasobami Intersputnika znacząco spadło, co doprowadziło do całkowitego zaprzestania korzystania z jego usług.

Agresja Rosji na Ukrainę w 2022 roku okazała się przełomem w tym kontekście. Polska podjęła decyzję o zawieszeniu całej współpracy z organizacjami, które są zdominowane przez Rosję, co doprowadziło do inicjatywy wyjścia z Intersputnika. To decyzja, która nie tylko zwraca uwagę na kwestie bezpieczeństwa, ale również na rosnącą niezależność Polski na arenie międzynarodowej.

Warto zauważyć, że Polska nie działa w izolacji – także Czechy postanowiły opuścić Intersputnik, a w 2023 roku zrobiły to Niemcy. Tego rodzaju ruchy wskazują na rosnącą tendencję wśród państw europejskich do redefiniowania swoich sojuszy i strategii w obliczu zagrożeń.

Polska staje teraz przed nowymi wyzwaniami i możliwościami. Czy decyzje podjęte w 2024 roku będą miały wpływ na przyszłość krajowej polityki technologicznej i satelitarnej? Z pewnością będziemy obserwować rozwój sytuacji z zapartym tchem!