Woda w rzekach oraz przybrzeżnych akwenach często przyjmuje charakterystyczny żółtobrązowy kolor, co zaskakuje wielu obserwatorów. Ta niezwykła barwa nie jest przypadkowa i ma głębokie przyczyny związane z procesami erozji i transportu osadów.

Przyczyną tego zjawiska jest obecność materiału stałego, który woda niesie ze sobą, tworząc mętną zawiesinę. To zjawisko jest szczególnie widoczne na zdjęciach lotniczych i satelitarnych, gdzie woda o barwie żółtobrązowej wyraźnie kontrastuje z czystą wodą, zazwyczaj o głębokim, butelkowym kolorze zieleni. Erozja gleby, gliny czy piasku z okolicznych pól i dróg leśnych, uniesiona przez wezbrana wodę, jest kluczowym czynnikiem w tym procesie.

Warto jednak zastanowić się, czy te zmiany mają wpływ na czystość naszych wód. W 1997 roku do Bałtyku z rzeki Odry wypłukane zostały osady, które miały mniejsze stężenie substancji toksycznych, takich jak DDT, w porównaniu do osadów Wisły. DDT, choć już nieużywana substancja, wciąż jest obecna w niektórych glebie jako relikt przeszłości. Ciekawostką jest, że w latach 2010 i 2011, ilość pozostałości DDT w osadach Odry znacznie zmniejszyła się, jednak nie można jednoznacznie stwierdzić, że powódź z 2010 roku miała decydujący wpływ na ten stan (w jednym miejscu stężenie spadło, w innym wzrosło).

W kontekście monitorowania stanu rzek, w ostatnich latach zauważono, że pozostałości DDT prawie nie występują w osadach rzecznych w całej Polsce. Mimo to, niektóre lokalizacje wciąż wykazują zmiany w zanieczyszczeniu, co sugeruje, że temat wymaga dalszej uwagi i badań.

Warto dodać, że zmiany jakości wód nie dotyczą tylko DDT, ale wielu innych substancji. W 2011 roku w rzekach można było zaobserwować niejednoznaczne trendy – w niektórych miejscach zanieczyszczenie spadło, podczas gdy w innych wzrosło. To jasno pokazuje, jak złożona i dynamiczna jest sytuacja związana z jakością wód rzecznych. Nasze rzeki, będące integralną częścią ekosystemów, zasługują na ciągłą uwagę oraz ochronę, aby móc cieszyć się ich naturalnym pięknem oraz zdrowiem.