Türkiye'de son yıllarda taş işçiliği, geçmişten günümüze birçok inşaat alanında kendisine yer buldu. Kalelerden konutlara, sosyal alanlardan yollara kadar taşlar, ustalar tarafından adeta sanata dönüştürülüyor. Ancak bu alandaki ustaların sayısı her geçen gün hızla azalıyor.

Erzincan’da taş duvar ustaları, neredeyse yok denecek kadar azalmış durumda ve çoğunlukla randevu ile çalışıyorlar. Yaz aylarında bölgedeki işler azaldığında, ustalar Muğla gibi tatil bölgelerine giderek taş evler inşa ediyorlar.

Usta Şakir Alkan, taşları ustalıkla işleyerek duvar yaptıklarını ve güzel eserler ortaya koymak için çaba harcadıklarını belirtti. “Biz bu işin sanatkârıyız. Gelecek nesillere bırakılacak bir miras oluşturmak istiyoruz.” diyerek işlerinin önemine vurgu yaptı. Taş duvar ustalarının, günlük ortalama 3 bin 500 ila 4 bin lira, aylık ise yaklaşık 100 bin lira kazanç sağladıkları bilgisi, bu mesleğin sunmuş olduğu ekonomik fırsatları gözler önüne seriyor.

Cevdet Akar adlı usta ise 5 yıldır bu sektörde çalıştığını belirterek, “Taşların makineden geçmediği için biz bunları elle yapıyoruz. Taşı istediğimiz şekle sokabilmek için çok çalışmamız gerekiyor. Bizim işimiz bu.” ifadesini kullandı.

Ancak bu alanda gençlerin ve yeni nesil iş gücünün ilgisinin azaldığı görülüyor. İnşaat sektöründeki modernleşme ve makinelerin yaygınlaşması, taş işçiliği gibi geleneksel mesleklerin tehlikeye girmesine neden oluyor. Ustaların azalması, taş işçiliğinin geleceğini sorgulatıyor. Bu durum, gençlerin geleneksel el işçiliğine ne kadar ilgi gösterecekleri yönündeki soruları gündeme getiriyor.

Taş duvar ustalarının kültürel mirasın bir parçası olduğunu ve gelecekte bu geleneğin sürdürülmesi gerektiğini vurgulamak için yerel yönetimlerin ve üniversitelerin birlikte çalışarak, bu mesleğin eğitimini teşvik edici programlar geliştirmesi hayati önem taşıyor. Türkiye’nin geleneksel taş işçiliği zanaatının yaşatılması, yalnızca ekonomik açıdan değil, aynı zamanda kültürel açıdan da büyük bir sorumluluk.