"Hiç kimse kendi başına yalnız bir ada değildir. Asla sadece kendisinden ibaret değildir. Herkes ana kıtanın parçasıdır..."

Bu John Donne dizeleri, içinde bulunduğumuz karmaşık dönemi çok iyi özetliyor. Son yıllarda dünya, çalkantılı bir sürecin içinde kendini buldu. Peki, bu süreçte ne oluyor? Herkesin merak ettiği soru bu.

Markete gittiğimde bir yandan fiyat etiketlerine bakarken, diğer yandan boykot ürünlerine dikkat etmeye çalışıyorum. Aldığım her ürünün arkasındaki hikaye, beni düşündürüyor. Ekonomik krizlerin pençesinde, maddi yüklerin altında ezilen aileler tanıyorum. Onların derdiyle dertleşirken, bazen kendimi bir kayık gibi okyanusta yalnız başıma hissediyorum.

Geçen yaz, 1939 yılına dönecek olursak, o dönemde de insanlar geleceği kestirmekten acizdi. Polonya'nın Varşova şehrinde, genç piyanist Vladislav Szpilman'ın yaşamı, savaşın gölgesinde nasıl kesintiye uğradığını gözler önüne seriyor. 1 Eylül 1939'da bir top mermisi, genç sanatçının melodilerini aniden sonlandırarak hayatını değiştirdi. Bu dönem, tüm dünya için bir dönüm noktasıydı.

Dünya, tepe taklak yuvarlanmaya devam ediyor. Günlük hayatın içindeki küçük kaygılar bile, büyük resmin parçası olduğunun farkında olmamızı sağlıyor. İki yol var: biri eski düzene geri dönmeyi, diğeri ise yeni bir dünya düzeni kurmayı vadediyor. Küresel oligarşi, kritik zamanların fırsatını değerlendiriyor ve yeni yüzler, yeni sistemler ortaya çıkmaya başlıyor.

Bunun yanında, nükleer silahlanma ve savaş hazırlıkları hız kazanmış durumda. İtalya, Rusya'nın nükleer tehditlerine karşı hazırlık yapmaya başlamışken, Fransa'ya yeni nükleer taşıyıcı füzeler satmayı düşündüğü bildiriliyor. Bu, tüm dünya için bir alarm zili anlamına geliyor.

Ve sorular... Sadece bizleri değil, tüm insanlığı sarsmaya devam ediyor. Nereye gideceğiz? Belirsizlik içindeki bu dünya, bizler için neyi ifade ediyor? Tüm bu karmaşa içinde, belki de yeniden doğuşu, umudu ve dayanışmayı bulmamız gerekiyor. Unutmayalım, yalnız değiliz; birlikte bu tufandan çıkmalıyız. Eğer şimdi harekete geçmezsek, yarın çok geç olabilir...