Najnowsze badania przeprowadzone przez zespół naukowców z Norwegii ujawniają, że meduzy z gatunku Mnemiopsis leidyi mają zdolność do cofania się w swoim rozwoju, co stawia nas przed fascynującymi pytaniami na temat procesu starzenia się w przyrodzie. Pawel Burkhardt, kierownik grupy badawczej z Michael Sars Centre na Uniwersytecie w Bergen, podkreśla, że termin 'nieśmiertelność' może być mylącym określeniem, a bardziej precyzyjne wydaje się 'odwrócony rozwój'.

Zaskakujący przełom nastąpił niemalże przez przypadek, kiedy zespół badał wpływ stresu na meduzy. Joan Soto-Angel, główna autorka badania, odkryła, że poprzez głodzenie lub zranienie dorosłych osobników, można wywołać u nich proces odwracania do stanu larwalnego.

Eksperyment wykazał, że meduzy, którym odcięto dorosłe płaty, miały o 40% wyższą skuteczność w powrocie do wcześniejszej formy niż te, które były jedynie głodzone, co zaledwie 14% efektywności. Burkhardt zwrócił uwagę, że możliwość śledzenia pojedynczego osobnika w tym procesie jest kluczowa dla ich badań.

Potencjał do samoodnowienia

Zadziwiające jest to, że Mnemiopsis leidyi są w stanie nie tylko wracać do stadiów larwalnych, ale także ponownie przechodzić w dorosłą formę, jeżeli tylko uzyskają dostateczną ilość pożywienia. Burkhardt tłumaczy, że „to niezwykle dynamiczne... mogą one każdorazowo przekształcać się w dorosłe formy, zanim ponownie cykl powróci do larw.”

Badania te są kontynuacją wcześniejszych odkryć. Już w latach 80. XX wieku, naukowcy Christian Sommer i Giorgio Bavestrello udowodnili, że meduzy z gatunku Turritopsis dohrnii mogą wracać do wcześniejszego etapu życia, gdy są zestresowane. Proces ten przyrównano wówczas do „motyla przekształcającego się z powrotem w gąsienicę”.

Nowe pytania o życie i śmierć

Różnica pomiędzy tymi dwoma badaniami polega na tym, że Turritopsis dohrnii wraca do kolonii, a nie do pojedynczej larwy, co stawia pytania o cykl życia i przetrwania. To odkrycie nie tylko otwiera nowe drzwi do zrozumienia biologii meduz, ale także może mieć ogromne implikacje dla technologii biologicznej, w tym w dziedzinie regeneracji komórek i medycyny anti-aging.

Te badania nieuchronnie prowadzą do pytań o to, co by się stało, gdybyśmy potrafili wykorzystać podobne mechanizmy u ludzi. Czy stoimy na progu rewolucji w medycynie regeneracyjnej? W miarę jak nauka odkrywa nowe tajemnice natury, zmieniają się nasze wyobrażenia o życiu i śmierci.