Jak określić bogactwo w Polsce?

Wielu z nas zastanawia się, co tak naprawdę oznacza być bogatym. Niemieccy naukowcy opracowali interesującą klasyfikację, która dzieli dochody społeczeństwa. Osoby zarabiające od 80 do 150% mediany stanowią klasę średnią. Poniżej tej wartości są zaliczane do niższej klasy średniej, natomiast te zarabiające od 150% do 250% mediany – do wyższej klasy średniej.

Ciekawe jest to, że ci, którzy zarabiają ponad 250% mediany dochodów w danym regionie, są uznawani za "relatywnie bogatych", co w Polsce dotyczy około 4% społeczeństwa.

Jakie są kwoty progowe?

W Polsce progi dochodowe kształtują się następująco: około 12,5 tys. zł netto dla singla, 18,7 tys. zł dla pary oraz 22,5 tys. zł dla rodziny z małym dzieckiem. Jednakże, w przypadku większych rodzin, te kwoty rosną do 26,2 tys. zł dla rodziny z dwojgiem dzieci, a osiągają aż 33,7 tys. zł dla rodzin z czwórką dzieci.

Różnice regionalne są ogromne!

Jednak warto zauważyć, że zarobki w Polsce znacznie się różnią w zależności od regionu. Na przykład w Szaflarach wystarczy, aby singiel zarabiał nieco ponad 9,3 tys. zł miesięcznie, by być uznawanym za bogatego w tej gminie. Natomiast w Warszawie, ta sama kwota nie wystarcza nawet do osiągnięcia statusu wyższej klasy średniej.

Dlaczego bogactwo jest względne?

Przeglądając mapę zarobków, można dostrzec, że pojęcie "bogactwa" jest bardzo subiektywne i zależne od kontekstu lokalnego. Na przykład w gminie Jerzmanowa osoba zarabiająca 9,7 tys. zł byłaby uznawana za bogatą, podczas gdy w pobliskim Wijewie byłaby jedynie średniakiem.

Jak oblicza się progi bogactwa?

W poprzednich badaniach klasy średniej wykorzystywano definicję OECD, która uznaje osoby zarabiające od 75 do 200% mediany wynagrodzeń za średniaków, a te powyżej tej kwoty za bogaczy. Jednak na podstawie badań przeprowadzonych przez niemieckich ekonomistów, ustalono, że klasa średnia to osoby zarabiające od 80 do 150% mediany, a ci bogaci to ci, którzy przekraczają 250% mediany wynagrodzeń.

Jakie znaczenie ma liczba osób w gospodarstwie domowym?

Przy obliczaniu dochodów dla rodzin należy uwzględnić różne czynniki, takie jak wiek dzieci. Ekonomiści wprowadzili tzw. koncepcję ważenia potrzeb: dorośli mają określoną wartość, a dzieci mniej. Dzięki temu, pary z dziećmi muszą zarabiać więcej, aby osiągnąć ten sam poziom dobrobytu co single.

W rezultacie para bez dzieci musi zarabiać około 1,5 razy więcej niż singiel, a rodziny z wieloma dziećmi muszą wykładać jeszcze więcej, aby zapewnić sobie podobny standard życia.