Magiczne lata sześdziesiąte w Polskim kinie

Film "Walkower" z 1965 roku to fenomenalna kontynuacja debiutu Jerzego Skolimowskiego w "Rysopisie". Oba dzieła nie tylko znalazły uznanie w Polsce, ale również na międzynarodowych festiwalach. Skolimowski zyskał miano jednego z najważniejszych twórców swojego czasu, stawiając go obok takich legend jak Michelangelo Antonioni czy Jean-Luc Godard. Polscy krytycy z orgiastycznym podniesieniem głosów określili jego styl jako heraldyka nowej epoki w kinie, znanej jako "trzecie kino" - pełnej emocji oraz moralnego niepokoju.

Fabuła "Walkower" – odwołanie do ludzkich dylematów

Główny bohater, Andrzej Leszczyca, grany przez samego reżysera, wraca z wojska do rzeczywistości, która go przytłacza. Boks to jedyne, co sprawia mu przyjemność. Wędrując po Polsce i biorąc udział w amatorskich turniejach, przypadkowo spotyka Teresę, swoją starą znajomą z czasów studiów. Ich drogi, mimo różnych doświadczeń życiowych, przecinają się w momentach kryzysu, co ukazuje ich wewnętrzne zmagania i dylematy.

Sukces na międzynarodowej arenie

Film zdobył uznanie w Cannes, a recenzenci w "Cahiers du cinéma" umieścili go na drugim miejscu w stylowym rankingu najlepszych filmów roku. Warto dodać, że pierwszą lokatę uzyskał sławny "Na los szczęścia, Baltazarze!" Roberta Bressona, co tylko podkreśla wagę osiągnięć Skolimowskiego.

Osobiste poszukiwania w PRL-owskiej rzeczywistości

Postać Andrzeja Leszczyca zafascynowała widownię, będąc w pewnym sensie outsiderem, który choć nie buntuje się, to jednak świadomie wybrał życie na marginesie społeczeństwa. Jego podróż ku samopoznaniu, uzmysławiająca mu degradację otaczającej go rzeczywistości, jest centralnym punktem narracji. Tadeusz Lubelski w "Historii kina polskiego" trafnie uwypuklił ewolucję tego bohatera, podkreślając jego rosnącą świadomość.

Niezapomniane kadry i dźwięki

Autorem obrazów w "Walkower" jest Antoni Nurzyński, znany z wcześniejszej współpracy przy "Matce Joannie od Aniołów". Muzykę stworzył Andrzej Trzaskowski, niekwestionowany pionier jazzu w Polsce, co czyni tę produkcję nie tylko wizualnym, ale i muzycznym arcydziełem.

"Walkower" pozostaje jednym z najważniejszych filmów w historii polskiej kinematografii, który do dziś przyciąga uwagę zarówno krytyków, jak i widzów.